تأثیر آموزش بر دانش، نگرش و عملکرد از دیدگاه پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه تروما در زمینه کاربرد مهارکننده‌های فیزیکی

مقدمه: استفاده از مهارکننده‌های فیزیکی در ICU ها به منظور کنترل بی‌قراری، اطمینان از ایمنی، پیشگیری از افتادن و جلوگیری از مداخله بیمار در اقدامات درمانی و مراقبتی شایع است؛ اما عواقب منفی جسمی و روانی زیادی در رابطه با کاربرد این ابزارها وجود دارد. پرستاران تصمیم‌گیرندگان اصلی استفاده از مهارکننده‌های فیزیکی برای بیماران هستند. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر اجرای برنامه آموزشی بر دانش، نگرش و عملکرد پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه تروما در زمینه استفاده از مهارکننده‌های فیزیکی است. روش: این پژوهش یک مداخله نیمه تجربی است. جامعه پژوهش، پرستاران کارشناس شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه ترومای شهر کرمان بودند. حجم نمونه 66 نفر محاسبه و نمونه‌گیری آسان انجام گردید. نمونه‌های مورد مطالعه به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شده و در هر گروه 33 پرستار قرار گرفت. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه ویژگی‌های دموگرافیک، پرسشنامه پژوهشگر ساخته سنجش دانش، پرسشنامه سنجش نگرش (APRU) و پرسشنامه خود اظهاری سنجش عملکرد (PPRU) پرستاران در زمینه مهارکننده‌های فیزیکی است که یک بار قبل از برگزاری برنامه آموزشی توسط همه اعضای نمونه تکمیل شد. سپس برنامه آموزشی در زمینه کاربرد مهارکننده‌های فیزیکی برای گروه مداخله ارایه شده و 2 هفته پس از آن مجدداً همان پرسشنامه‌ها توسط گروه مداخله پاسخ داده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS v.18 و آزمون‌های t (زوج و مستقل) و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که پس از اجرای برنامه آموزشی بهبود معناداری در نمرات دانش (001/0p